Onze gemeenschap was klein door pure noodzaak. Waren er meer van ons dan zouden we verhongeren.

Kleiner zouden wij ons tot uitsterven fokken.

We waren ons bewust van dit probleem. En gewoonlijk zochten wij contact door de kust te volgen. Enkel één man van onze stamgenoten had de eer de oor of diplomaat van de stam te worden. Deze man was mijn vader.

Maar de handel was laag. Het land behoud te veel zout voor landbouw en er waren niet genoeg dieren op het land voor de jacht.

Onze oor hield ons in de loop met nieuws. En bepaalde huwilijks banden met andere stammen.

Als het tweede kind van een oor, vergezelde ik mijn vader vaak. Iets dat indruk om mij heeft gemaakt.

Ik had een koning ontmoet en het concept dat zoveel mensen met elkaar konden leven was beangstigend.

Maar ik wist niet hoe mooi vrouwen van andere volkeren konden zijn.

Bloos

Nee-- slechte meid!

Paf