Je vader en ik zijn samen opgegroeid in een onafscheidelijk vriendschap.

En onze kleine vriendschap groeide en we werden verliefd.

Niemand was echt verrast of had bezwaar toen je vader mij te huwelijk had gevraagd

Zoals van ons werd verwacht, waren we klaar om een eigen kudde te beginnen.

Jaren gingen voorbij en onze kudde kwam nooit. Onze families werden verdacht en adviseerden te scheiden en het te proberen met een andere partner. Je vader heeft dat openlijk geweigerd.

Zijn jongere broer, je oom Olin, is trouwde met een vrouw uit een andere stam, je tante Ruten en binnen enkele maanden werden tekenen van haar zwangerschap al zichtbaar.

Toen ik erachter kwam werd ik getroffen met woede en jaloezie.

Mijn man beschuldigde ons ongeluk van onze kinderloosheid op zijn zaad .... maar diep binnen wist ik dat ik de schuldige was.

Toen de Agere-oorlog begon moesten velen van onze mannen het leger in. Inclusief mijn vader omdat hij geen zonen had. Mijn laatste herinnering aan hem waren niet aangenaam.

Je vader was de oudste zoon van je grootvader, zodat hij in zijn plaats moest gaan. De stam moest me van hem wegslepen ... Ik was zo zeker dat hij me voor altijd ging verlaten ...