Ja mijn kind... Ik ben de koning... De gekke koning... dat schijn ik te zijn.

Nee nee nee kindje. Je beantwoord een antwoord met een andere vraag... Wat een onbeleefdheid.

Het is mijn beurt. Bent u getrouwd?

Hahaha

Wat jammer voor de jongeman die met u reist. Hij is minder gelukkig dan ik had gedacht.

En om uw vraag te beantwoorden, ik ben een nieuwsgierige man. Mijn beurt... Hoe vindt u onze stad?

Overweldigend, dat is jammer.

Dus u schijnt haast te hebben. Te druk bezig met uw eigen zaken. En onwillig om naar het advies van een oudere te luisteren.

Ik bedoel dat jullie drie, rondzwervend in deze plaats bezorgd om de toekomst. Terwijl u niets over het verleden schijnt te weten.

De stad is oud, juffrouw. Velen koningen en koninginnen zijn gekomen en gegaan. Maar niemand schijnt ze te herinneren

Maar dat is niet belangrijk, want alles wat u moet weten is een legende dat minder dan een hand van jaren geleden*

De legende van Atim de Dooder

Eerder 90 jaar, maar "een hand" 125 jaar is een rond getal.