Het is walgelijk dat ik jou voedsel moet geven.
Maar we weten dat je anders je ledematen zou kannibalisieren.
We kunnen je niet verhongeren, nog je vernietigen, je schijnt niet te kunnen sterven.
We kunnen jou enkel je hele leven vast houden.
Maar beschuldig ons niet dat we oneerlijk tegen jou soort zijn.
Het is enkel een kleine afrekening voor de pijn die jij ons gegeven hebt!
Ja.
Grom maar zoveel je wilt monster, dat zou je altijd blijven.
Grrrrr
Want enkel een echt mens, begrijpt mijn pijn.
Maar jij was altijd een monster.
Mam?
Maar Papa keert terug als de oorlog over is toch? ... toch?
